ต้องบอกก่อนว่า เรากับแฟนคนนี้เลิกกันไปนานแล้ว..
เราเริ่มต้นคบกันตั้งแต่มหาลัยปี1-ปี4 จนเพื่อนๆ คนรอบข้างมั่นใจว่าคู่นี้ไปไกลแน่ๆ..
จนกระทั่ง คบกันจนจบมหาลัย และเริ่มต้นทำงานครั้งแรกในชีวิต เรียกได้ว่า ผ่านอุปสรรคด้วยกันมาพอสมควร ชีวิตวัยรุ่นทั้งหมดของเรา ตั้งแต่อายุ19-24 ปี รักกันดีมาตลอด.
และปัญหาก็เริ่มขึ้น..
เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนงาน ไปทำในย่านธุรกิจ. แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา
พอเข้าเดือนที่สองของเขา รู้สึกว่าเขาเย็นชาขึ้น และเราก็ทะเลาะกันตามเคย แต่ครั้งนี้ เขาบอกเลิก.. เราก็คิดว่าเดี๋ยวหายโกรธก็ดีกันเองแหละ. เลยปล่อยไปราวๆ1-2เดือน ระหว่างนั้น รู้สึกร่างกายผิดปกติ ตรวจพบว่าตั้งครรภ์. เลยติดต่อไปหาเขา เพื่อยืนยันว่าท้องกับเขา เขาก็ตอบว่า"ไปเอาออก ไม่สะดวกรับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายให้มาเก็บที่เขา" นี่ช็อคและทำอะไรไม่ถูก ขาอ่อน เหมือนจะยืนไม่ไหว. แต่เราไม่ยอมนะ หัวชนฝา จะเอาไว้ แต่หมอบอกว่าเด็กไม่แข็งแรง มีแนวโน้มที่จะแท้งได้. ใช่ สุดท้ายก็แท้งจริงๆ ระหว่างนั้นเขาก็รู้ว่าเราแท้ง และไม่เคยติดต่อ หรือแสดงการเป็นห่วงเลย อาจเพราะเราบอกเขาเองว่า "ดีใจด้วยนะ นายเป็นอิสระแล้ว"
ระหว่างที่เรานอนแท้ง ปวดท้องมาก น้ำตาไหลเลยค่ะ ไม่เคยปวดท้องอะไรขนาดนี้เลย เลือดไหลตลอดเวลา จนถุงครรภ์หลุดออกมาเอง.
เราเห็นเขาไม่ติดต่อมาเลยโทรไป ปรากฏว่าไม่รับสายและปิดเครื่องหนีไป เราเลยโทรหาแม่เขา แม่เขาบอกว่าเขาไม่กลับบ้านมาคืนนึงแล้ว เราโมโหมาก เลยบอกแม่เขาไปว่า ถ้าไม่เคยรับผิดชอบอะไร ก็ขอค่าทำขวัญเป็นเงินจำนวนนึงแล้วกัน แล้วจะไม่ยุ่งอีก. แม่เขาตอบตกลง หลังจากนั้น เราก็หายไปจากชีวิตกันและกัน
หลังจากนั้น เสียใจมาก เงินนั้นไม่เอาก็ได้ ไม่คุ้มกับที่เสียใจหรอก แต่อยากทำให้เขาเจ็บใจบ้าง เพราะทำอะไรไม่ได้เลย จนไม่เป็นอันทำงาน จนต้องลาออก และก็กลายเป็นคนซึมเศร้า พูดน้อยลง มีอาการเหม่อลอยด้วยในบางครั้ง. ทุกวันนี้ก็มีบ้าง แต่ไม่หนักเท่าไหร่. อยากฝากไว้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ อยากระบายด้วย. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
เลิกกับแฟนแบบเจ็บปวดที่สุด
เราเริ่มต้นคบกันตั้งแต่มหาลัยปี1-ปี4 จนเพื่อนๆ คนรอบข้างมั่นใจว่าคู่นี้ไปไกลแน่ๆ..
จนกระทั่ง คบกันจนจบมหาลัย และเริ่มต้นทำงานครั้งแรกในชีวิต เรียกได้ว่า ผ่านอุปสรรคด้วยกันมาพอสมควร ชีวิตวัยรุ่นทั้งหมดของเรา ตั้งแต่อายุ19-24 ปี รักกันดีมาตลอด.
และปัญหาก็เริ่มขึ้น..
เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนงาน ไปทำในย่านธุรกิจ. แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา
พอเข้าเดือนที่สองของเขา รู้สึกว่าเขาเย็นชาขึ้น และเราก็ทะเลาะกันตามเคย แต่ครั้งนี้ เขาบอกเลิก.. เราก็คิดว่าเดี๋ยวหายโกรธก็ดีกันเองแหละ. เลยปล่อยไปราวๆ1-2เดือน ระหว่างนั้น รู้สึกร่างกายผิดปกติ ตรวจพบว่าตั้งครรภ์. เลยติดต่อไปหาเขา เพื่อยืนยันว่าท้องกับเขา เขาก็ตอบว่า"ไปเอาออก ไม่สะดวกรับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายให้มาเก็บที่เขา" นี่ช็อคและทำอะไรไม่ถูก ขาอ่อน เหมือนจะยืนไม่ไหว. แต่เราไม่ยอมนะ หัวชนฝา จะเอาไว้ แต่หมอบอกว่าเด็กไม่แข็งแรง มีแนวโน้มที่จะแท้งได้. ใช่ สุดท้ายก็แท้งจริงๆ ระหว่างนั้นเขาก็รู้ว่าเราแท้ง และไม่เคยติดต่อ หรือแสดงการเป็นห่วงเลย อาจเพราะเราบอกเขาเองว่า "ดีใจด้วยนะ นายเป็นอิสระแล้ว"
ระหว่างที่เรานอนแท้ง ปวดท้องมาก น้ำตาไหลเลยค่ะ ไม่เคยปวดท้องอะไรขนาดนี้เลย เลือดไหลตลอดเวลา จนถุงครรภ์หลุดออกมาเอง.
เราเห็นเขาไม่ติดต่อมาเลยโทรไป ปรากฏว่าไม่รับสายและปิดเครื่องหนีไป เราเลยโทรหาแม่เขา แม่เขาบอกว่าเขาไม่กลับบ้านมาคืนนึงแล้ว เราโมโหมาก เลยบอกแม่เขาไปว่า ถ้าไม่เคยรับผิดชอบอะไร ก็ขอค่าทำขวัญเป็นเงินจำนวนนึงแล้วกัน แล้วจะไม่ยุ่งอีก. แม่เขาตอบตกลง หลังจากนั้น เราก็หายไปจากชีวิตกันและกัน
หลังจากนั้น เสียใจมาก เงินนั้นไม่เอาก็ได้ ไม่คุ้มกับที่เสียใจหรอก แต่อยากทำให้เขาเจ็บใจบ้าง เพราะทำอะไรไม่ได้เลย จนไม่เป็นอันทำงาน จนต้องลาออก และก็กลายเป็นคนซึมเศร้า พูดน้อยลง มีอาการเหม่อลอยด้วยในบางครั้ง. ทุกวันนี้ก็มีบ้าง แต่ไม่หนักเท่าไหร่. อยากฝากไว้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ อยากระบายด้วย. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ